Wandelend door het Waardse Bos viel mijn oog op dit vrolijk gekleurd lintje. Nieuwsgierig als ik ben pakte ik het op. ‘Jezelf kunnen zijn is een feest’, stond erop. Het was van de GSA, Gay-Straigt Alliance. Deze organisatie heeft als doel meer bekendheid en acceptatie creëren rondom genderneutraliteit. Dat het niet uitmaakt wat voor geslacht je ook bent. En afgelopen vrijdag was het natuurlijk Paarse Vrijdag. De dag van solidariteit aan LHBTQI+-‘ers. Ik vind dat zo mooi dat dit initiatief van de scholieren zelf komt. Het vergt moed om als je van het ‘normale’ afwijkt toch jezelf te kunnen zijn.
Persoonlijk hou ik ervan als mensen afwijken van het normale. Dat maakt mij nieuwsgierig. Een voorbeeld. Station Hoorn. Een persoon die naar mijn idee van het mannelijk geslacht was droeg hoge hakken, een rok, make-up en een baard. Ik merkte dat het me ontroerde dat deze persoon zich op deze manier liet zien. Droeg wat hij wilde dragen ongeacht wat er misschien wel over hem gedacht werd.
Jezelf kunnen zijn. In wie je bent, hoe en wat je doet, in wat je draagt. Het lijkt zo eenvoudig, dat is het misschien ook en toch soms retemoeilijk. Voor mij begint het met gedachten. Hoe denk ik over mezelf én de ander. Als het negatieve gedachtes zijn kan ik me afvragen of ze wel kloppen. Zijn het positieve gedachtes, dan graag meer daarvan! Ik hou ervan de jongeren in mijn praktijk daar in uit te dagen, te prikkelen. Soms dénk je dat je afwijkt van het normale, dat je anders bent dan een ander, maar…is dat zo?