Lang dacht ik dat ik iets moest kiezen waarvan de wereld beter zou worden. Ik was het type kind en later jongere dat de wereld op haar schouders droeg. Ik voelde me zo’n beetje o-v-e-r-a-l verantwoordelijk voor. Vrij vermoeiend. Niet alleen voor mezelf, ook voor mensen die ik tegenkwam en die het net tegenovergestelde deden. Want, oeh, wat had ik dáár een allergie op. Ik was namelijk óók nog het type mens dat daar dan wat van ging zéggen. Ken je van die types? Nou, dat was ik dus.
Het moraliserend vingertje dreigt soms nog steeds wel d’r ‘ns om hoog te gaan. Ik mag dat kleine kind in mij die het allemaal beter weet dan even een grote knuffel geven. Rustig maar, meisje, je hoeft de wereld niet te redden. Dat gaat eenvoudigweg niet. Je eigen stukje doen is voldoende.
Door schade en schande word ik wijs. Het goede willen doen is veranderd in: wat is goed voor mij? Want: wat goed voor mij is is goed voor de wereld. Oh, ik heb daar nog wel een stukje in te doen. Oude overtuigingen steken nog wel eens de kop op, een langspeelplaat die terugvalt in zijn groef. Ik ‘weet’ inmiddels dat zo werkt en daar ben ik blij om.
De huidige generatie gun ik dat ze met bovenstaande quote opgroeien. Als je van daaruit leeft, leef je vanuit passie. Niet mooier dan dat. En dan gééf je de wereld wat ze nodig heeft simpelweg omdat jij doet wat jou doet leven.
Lees ik hier nu weer een moraliserend vingertje? Neen. Dit is mijn passie, dit is wat mij doet leven. Mezelf en anderen helpen in hun kracht te gaan staan en voluit leven!
Recente reacties